Nasze wina

Często przeglądacie albumy ze zdjęciami? Nie mam na myśli Picassy, Instagramów, digartów, czy też bezosobowych zdjęć na wszechobecnych nośnikach elektronicznych. Koncentruję się na lekko zakurzonym albumie z rodzinnymi fotografiami na których mogę śledzić niemal całe swoje dzieciństwo i część dorosłego życia. Identycznie jest z winami. Wina z danego rocznika są sumą pracy winiarza, panującego klimatu, warunków atmosferycznych, odbiciem jego samego. Może właśnie dlatego vertical tastings darzę uczuciem, którego nie śmiałem nazwać, a które rezerwuję tylko na te okazje?

Robert Mielżyński miał nosa. Wyczuł moment, kiedy Hotel Europejski zaczął świecić pustkami, by po drugiej stronie ulicy, w Hotelu Bristol reaktywować wine-bar. Jednak myli się ten, kto sądzi, że miał on zamysł kontynuować jego ówczesną koncepcję. Zmianie uległ przede wszystkim wybór win, a nazwa miejsca nie pozostawia złudzeń co do ich źródła – Handpicked by Mielżyński.

Jakich działań dokonuje się z okazji otwarcia nowego lokalu? Nie było fanfar, orkiestry, rzeszy celebrytów i celebrytek znanych z tego, że są znani. Był za to wyjątkowy gość – winiarz Cristiano Van Zeller, którzy zaprezentował wina z Quinta do Vale Dona Maria z lat 2006-2011. Nie mógł sobie odmówić zaglądania w notatki degustujących, rozmowy z każdym z zebranych, dyskusji o różnicach między rocznikami. Każda butelka była osobną fotografią z danego roku, która w momencie nalania do kieliszków zaczęła swoją opowieść.

Pogoda w 2006 nie rozpieszczała winiarzy z Douro. Suchy rok z niespodziewanymi deszczami we wrześniu z pewnością nie służył winogronom, z pewnością nie było to najlepszy rocznik dekady. Dona Maria z 2006 zaoferowała asfaltowe akcenty w aromatach, spory ekstrakt, okazała się masywnym winem z bardzo dobrą kwasowością, jednak wino było boleśnie krótkie. W 2007 sezon wegetacyjny był dość chłodny dla regionu, co wyraźnie odbiło się w winach z tego rocznika. Masywna owocowość z domieszką tytoniu, nieco pestkowe, prawdziwy owoc w ustach ze zgrabnie wtopiony z taniną. Już drugie wino, a okazało się najlepszym z tej degustacji.  Rok 2008 był suchy, nieco chłodny, podobnie jak 2007. Niektórzy winiarze w popłochu przed deszczem zbierali winogrona, jednak ci, którzy wykazali się szczyptą cierpliwości, zostali sowicie nagrodzeni. Nieco podwórkowy nos, sporo chemicznych nut, soczyste usta i dobrze zbalansowane, brakuje jednak zadziorności.  Bardzo parne lato 2009 naładowało wino mnóstwem świeżości, nutami borówek, jeżyn i aronii, prawie dojrzałe, nienarzucające się z dobrą równowagą. Mokre zimy w 2010 oraz duszny lipiec nie przeszkodziły warunkom ulec polepszeniu w dalszej części sezonu, więc otrzymaliśmy w winie nieco zwęglonych nut, czarnego bzu i lukrecji, szypułkowe usta, wielofazowość i dobry balans. Ostatni z degustowanych roczników – 2011, również nie miał łatwo. Gorące lato dopiero na przełomie sierpnia i września unormowało się do akceptowalnej temperatury, jednakże dało wino o dość zamkniętym nosie, przytłumionych nuty palonej kawy, czerwonych owoców, średnio-intensywne usta, średnio wysuszające. Wielkie wino z dobrymi perspektywami.

Przenosząc wina z degustacji na język sztuki, gdybyście mieli wybrać spomiędzy fado w wykonaniu uwodzicielskiej Amalii Rodriquez, ulotnie manierystycznych obrazów Gaspara Diasa czy ponadczasowej poezji Jorge Candino de Seny, bylibyście w ogóle w stanie cokolwiek wybrać? Podobnie jest z winami Quinta do Vale Dona Maria – każdy rocznik jest na swój sposób wyjątkowy, każdy jest osobną fotografią, a jednak tworzącą całość.

Degutowałem na zaproszenie Małgorzaty Jankowskiej z Hotelu Bristol oraz Roberta Mielżyńskiego.

tekst i foto:  Michał "WineMike" Misior