Vinho Verde all around!
|
Ostatnimi czasy głośno zrobiło się o regionach i winach, które do niedawna były traktowane po macoszemu; ktoś coś wspomniał, napomknął w tekście, wrzucił zdjęcie mało znanej etykiety niszowego producenta. Powoli to się zmienia – Franciacorta nie jest już tylko ciekawostką, orange wines zrzuciły łatkę „freak wines”, do łask powracają także typowo letnie wina i właśnie jednemu z nich poświęcony jest niniejszy artykuł – portugalskiemu Vinho verde.
Naturalnie wiemy, że VV stanowi największy obszar DOC w chłodnej, nieco deszczowej bujnej zieleni północno-wschodniej Portugalii. Nie brak żyznych gleb, które – wypływając z gór na wschodzie - rozciągają się niedaleko rzek i rzeczek, aby wreszcie zniknąć w oceanie niedaleko złocistych plaż, gdzie nie brak wielbicieli surfingu. W ramach tej apelacji wyróżniamy podregiony, które swoje nazwy zawdzięczają rzekom lub miastom (prawda, że życie jest proste?), a mianowicie Monção, Melgaço, Lima, Basto, Cavado, Ave, Amarante, Baião, Sousa i Paiva.
Częste deszcze w regionie sprawiają, że proces dojrzewania winorośli stanowi nie lada wyzwanie dla winiarzy. Wielu z nich stosuje tzw. szkoleniowe winorośle, chodzi tutaj o nic innego jak obsadzanie krawędzi pól uprawnych innymi odmianami niż te sadzone w głębi pola. Więksi producenci już dawno odeszli od tej metody na rzecz niskiego prowadzenia winorośli, co daje naturalnie odpowiedniejszą ekspozycję i co do zasady powinno gwarantować lepsze dojrzewanie winorośli.
Jeśli lubicie wysoką kwasowość w winie to Vinho verde jest stworzone dla was. Jak w każdym innym wariancie naszego ulubionego napoju szczep również nie pozostaje tutaj bez znaczenia. Lourerio (Loureira) oferuje kwiatowe akcenty, Trajadura (Treixadura) metaliczny posmak, natomiast Arinto (Assario Branco, Pedernã) będzie poszukiwany przez fanów mineralności, choć nie zapominajmy o Avesso, który da winu creamy taste. Subtelne Alvarinho (Albarinho) wraca do łask, jednak Azal (Asal) w wersji Branco boryka się z problemem spadku popularności i coraz częściej stanowi ułamek procenta komercyjnych Vinho verde. Do innych dozwolonych białych odmian zalicza się branco-escola, cainho de moreira, cascal, douradinha, esganinho, esganoso de castelo de paiva, esganoso de lima, fernão pires, lameiro, rabigato, são mamede i semilão.
Większość upraw koncentruje się wokół miast Melgaço i Monção na północy wzdłuż rzeki Minho. Klimat jest tam nieco cieplejszy i bardziej suchy, a oddziaływanie morza częściowo zablokowane jest wzgórzami. Zaskoczeniem dla niektórych wyda się fakt, iż dopiero od 1999 roku dozwolone jest w apelacji DOC Vinho Verde butelkowanie win musujących.
/admin/content/content/contentpage/1052/ Wśród najbardziej zasłużonych producentów dla regionu z pewnością nie sposób nie wspomnieć o Casa de Vilacetinho, Corga da Chã, Quinta da Levada, (Azal) Quinta de Gomariz, Quinta da Aveleda, Casa de Sezim, Quinta da Franqueira oraz Anselmo Mendes. Bodajże największy wybór Vinho verde na polskim rynku nieprzerwanie od wielu lat należy do importera Atlatnika. Godne uwagi VV znajdziemy również u Marka Kondrata, sklepach Wineonline, Wina.pl, winiarnia Wine O’Clock, Dekanter.pl, sklepach Biedronka, Żabka, Piotr i Paweł, importują również Gali, Waldipol, Polmos, Cerkom, Vininova, ale również Mielżyński. Warto również szukać na wyprzedażach w sklepach Leclerc, Carrefour oraz Real rozmaitych Vinho verde, jednak pozostańmy czujni. Wśród mnóstwa etykiet z pewnością są i takie VV, która powinny zostać wypite dwa albo i nawet trzy lata temu. Na taką butelkę szkoda wydawać jakichkolwiek pieniędzy. tekst: Michał "WineMike" Misior źródło: www.winesofportugal.info foto: Boasnoticitas, Wines of Portugal Info, Wineturiosity |
